திருவண்ணாமலை மீது நெஞ்சு விடுதூது

திருவண்ணாமலை ஸ்ரீஈசான்ய ஞான தேசிகர் மீது

நெஞ்சு விடுதூது 

 

காப்பு
சீர்பூத்த நல்லருணை ஈசான தேசிகன்மேல்
ஏர்பூத்த தூதொன் றிசைக்கவே - நீர்பூத்த
செஞ்சடையான் காலின்று செம்மையுட னேயெனது
நெஞ்சடைய வைத்தேன் நிசம்

நூல்

கலிவெண்பா ஓங்காரத் துள்ளே உறும்பொருளாய் உத்தமர்கள் ஆங்கார மின்றி அறைமனுவாய்த் - தூங்காமல் உற்றார்தம் சிந்தை உயர்ஆ தனமீதே பற்றோடு நின்ற பரமாகிக் - கற்றோரும் கல்லாக் கயவரும் கண்ணிற் கதியளிக்கும் உல்லாச னாகி உயர்மறையின் - நல்ல பொருளாகி நின்ற புனித அடியார் அருளாரச் செய்யும் அழகன் - இருளார்ந்த கண்டமொடு துண்டமதிக் கண்ணி அணிந்திதழி மண்டு கனஞ்சிரத்தின் மன்னுவித்தோன் - அண்டர் பணியும் அரிதன் பழங்கண் அறுத்தோன் அணியும் புலியாடை அண்ணல் - தணிவில் அருண கிரிநாதன் ஆனந்தன் என்றும் கருணை உருவாம் கடவுள் - தரணி புனலனல்நீள் காலாய்ப் புகழ்வௌியாய் என்றும் தனிமதியும் ஆன்மாவும் தானாய் - நினைவார்க்கு அன்னதுவே யாகி அமையும் அபிராமன் என்னை யுடைய இளமுலையாள் - தன்னை இடமுடையான் ஞாலத்தில் எம்போல்வார் தம்மைக் கடமுடையச் செய்வான் கருதித் - திடமுடைய	10
ஆனைத்தோல் நீக்கி அருங்காவி தோய்த்தஎழில் தானைத்தோ லாகத் தரித்தழகார் - மானை விடுத்துநற் கட்டங்கம் வேய்ந்து தீருநீறு எடுத்துடலம் எல்லாம் இசைத்தே - தொடுத்த அரவாதி நீக்கி அருங்கண் மணியை விரவா திருக்க விசைத்துத் - தரமாகச் சாத்தி அழகாகச் சங்கரனே தானென்ன நேத்தி யுடனறியும் நீர்மைக்கா - வேய்த்த திருநாமந் தன்னுடனே சீரருணை வைப்பில் ஒருவாமல் ஈசானத்து உற்றே - வருவார்தம் சித்தத்தே ஆர்கின்ற சித்தசவேள் செய்கைமுதல் எத்தத்தை யும்நீக்கி இன்பமதைச் - சுத்தமுடன் ஈவானை எண்ணுகின்றார் எண்ணு வடிவமெலாம் ஆவானை அஞ்ஞத்தே ஆர்வார்பால் - மேவானை அன்பர் அனுபவமாம் ஆகாச ஊரதனில் இன்ப முடனே இருப்பானைத் - துன்பில் மறைமுடிவென் றோதும் மதகரியின் மேலே இறையளவும் நீங்காது இசைவாய்க் - குறையறவே தங்கி மதத்தினர்தம் தன்மைகளுக் கேற்பத்தான் அங்கங்கு இலகும் அழகனைத் - தங்கி	20
இருக்குமது நம்மையன்றி யேதுமில்லை யென்னா உரைக்கும் உபநிடத ஒண்தூசு - இரைக்கும் மணிநாவாம் காலின் மகிழ்ந்தடியார் தூக்கித் துணிவோடு காட்டும் துவசன் - அணியோடே பக்குவர்கள் கண்டு பரவி நடக்கவைத்த சிக்கில் மறையென்னும் செங்கோலான் - தக்கவர்கள் எண்ணிக் கழித்தால் இலங்கும் எழிலுண்மை நண்ணும் இலக்கியமா நன்னாடன் - மண்ணதனில் புக்குழலா வண்ணம் புனிதர் தமையாளும் பக்குவமென் றோதும் பரியினான் - புக்கோர் நிலையாகக் கண்டு நிலைத்து நிலையில் மலையாமை என்னும் மலையான் - கலையோதிக் காலடையா நின்றவர்கள் கண்ணீரோ டேயிசைக்கும் மாலடையாப் பாவென்னும் மாலையினான் - சால இரவணலை நீக்க எழிலடியார் கொண்ட சிரவணமாம் செய்ய முரசான் - கரவெல்லாம் தானந்த மாகத் தனையடைந்தார் தாங்கண்ட ஆனந்த மானஉயர் ஆறுடையான் - வானந்தம் தங்கி எழில்காட்டும் தண்மடத்தி லேமேவி எங்கள் இடர்தவிர்க்கும் ஈசானன் - துங்கக்	30
குருநாதன் ஞானக் குருநாதன் என்றும் ஒருநாதன் ஆகும் உரவோன் - திருநாதன் ஆனவனும் வானவரும் அண்மி அடிபணியும் ஞானகுரு மாதேவன் நாயேன்றன் - ஈனவுடல் ஆதியெலாம் கைக்கொண்ட அண்ணல் அடியேனை நீதியுடன் ஆண்ட நிருமலனை - ஏதமெலாம் நீக்கி அடைந்தாரை நித்தியமாச் செய்தருளும் பாக்கியனை யென்னுடனே பன்னாளும் - ஏக்கமற வாழ்மனமே நீபோய் வழிபாடு செய்குவையே தாழ்தியலை யென்பதுயான் தானறிவேன் - ஆழ்கடலின் ஒத்த விழியாரை ஓர்ந்துற்ற அந்நாளில் சித்தமே நீயதுவாய்ச் சேர்ந்தனையே - வித்தை அதனை உணர்போதில் அன்னதுவாய் நின்றாய் எதுவேனும் ஆவாய் எனினும் - அதனிடையே என்னோடே யன்றி இருந்த இடங்காணேன் இந்நாளில் நீதனியே ஏகினால் - உன்னைக் கலைக்கோட்டை இட்டஎழிற் காரிகையார் ஆன முலைக்கோட்டை யார்கள் முடுகி - நிலைக்கோட்டை செய்யவரு வார்அவரைச் சேராதே சேராதே வையமதை மெய்யென்னும் வாதியர்கள் - மெய்போல்	40
பிதற்றும் உரையதனைப் பேணாதே பேணின் அதற்குள் ஒருபயனும் ஆராய் - மதத்தில் உறைபொருளை ஆராமல் ஊர்வீதி நின்றே பறையடிப்பார் தம்மைநீ பாரேல் - முறையாய்த் தருமம் புரிவார்போல் தக்காரை ஏசும் கருமிகளைக் கண்ணாலும் காணேல் - வருமித் துறவிற் பயனேது சொல்லுமெனும் கெட்ட மறவியரை நீவழியில் மன்னேல் - குறைவில் அருளுடையார் போல அசடெழுதித் தூற்றும் குருடர் இடத்தும் குறுகேல் - சுருதி மொழியறிந்தார் போல முனிவரரை ஏசும் இழிசனரைக் கண்டால் இணங்கேல் - பழியினொடு பாவம் வருமென்று பாராது பல்நூலும் ஆவா பழிப்பாரை அண்ணாதே - நீவா தருகின்றோம் ஞனமெனச் சாற்றுவார் பின்னை அருகொன்றி நின்னையே ஆய்வார் - திருகன்றி வேறொன்றுங் காணாரவ் வீணரைநீ விட்டகல்தி ஆறொன்றும் கோடீர அண்ணல்தனைப் -பேறொன்ற உண்மை யுடன்புகழும் உத்தமரை ஏசுகின்ற வெண்மையரை என்றும்நீ மேவாதே - வண்மையுடன்	50
செம்பொருளைத் தேடாது செம்பொருளைத் தேடுகின்ற வம்பரிடை அன்பினைநீ வையாதே - அம்புவியில் வேதாந்தம் ஓதியதை வேணபடி அச்சாக்கிப் போதாந்தன் என்றொருபேர் போக்கியே - வேதாந்தம் என்னே பணமளிப்ப தில்லையினிச் சித்தாந்த நன்னேயங் கொள்வமென நாடியே - பின்னே சிவதீக்கை கொண்டு சிவனுருவைக் கண்டு பவமாற்றி விட்டதுபோல் பாடி - இவண்நோக்கின் பிச்சையன்றி வேறொன்றும் பேணற் கிலையிதுவும் நச்சில் இலச்சையென நாடியே - உச்சி அரிமதமே முன்னிரண்டும் ஆயாது சொற்றாம் கரிபலவும் இஞ்ஞான்று கண்டேம் - உரியீர்! வருதிர் இதிலென்று வாயறைந்து வாணாள் பெரிதும் உளதேல் பினையும் - குருதி தருப்பணமா வைக்கின்ற சாத்தேயன் ஆகிக் கருத்தொழிலீண் டுண்டென்று காட்டி - விருப்பம் அதிலின்றிப் பின்னை அரிவையர்தோள் சேர்ந்தே இதிலாகும் நன்மை இதுவே - மதியுடையோர் கொள்ளப் படுமதாம் கோயில் இவர்பகமே உள்ளணைந்து பார்மின் எனவோதிக் - கள்ளை	60
அருந்தி அழியும் அசடர் அநேகர் பொருந்தி யுளதுஇப் புவனம் - திருந்தி இதுகாறும் வந்த எழில்மனமே அன்னார் பொதுபோல் உரைத்த புகலை - மதியாதே ஊனருந்திக் கள்ளும் உடன்மாந்தி ஓர்வறலே ஈனமறல் என்பாரை எண்ணாதே - மாநிலத்தில் சாதனையைச் செய்யாதார் சாற்றும் மொழிகளெலாம் வாதனையைச் செய்யும்நீ வாராதே - பாதையிலே பேரான் மருட்டுகின்ற பேய்களுண்டு பேதையர்போல் ஆராதே அன்னா ரிடத்தறைந்தேன் - நேராகத் தம்மதமே மெய்ம்மதமாச் சாற்றும் மதமென்பார் அம்மதத்தின் தெய்வத்தை ஆராயார் - இம்மதத்தின் சின்னத்தை யேன்கொண்டீர் செப்புவீர் என்றுரைப்பார் என்னத்துக் கீதிடுவ தென்றோரார் - பின்னைத் திடவழக்கை விட்டுச் சிவசிவா தங்கள் மடவழக்கே மெய்வழக்கா மன்ன - நடவழக்கை மாற்றுவார் வேறான மாதிரியா யும்பொருளைச் சாற்றுவார் தம்மையே தாமறியார் - நீற்றை அணியும் அடியார் அவர்மடத்தர் அன்றேல் பணியும் இயல்பு படியார் - துணியும்	70
பொருளெதுவோ இன்னார் புரட்டில் மருளேல் ஒருபொழுதும் சொன்னேன் உணர்தி - கருவழிய வேதமொடு சூதன் விளக்கும் உரையேனும் ஏதமே என்பாரை ஏயாதே - போதமே சித்தராய் இவ்வுலகில் சேர்ந்தோம் சிவன்முதலாம் சுத்தரையாம் கண்டோம் துகளேதும் - இத்தரையில் முல்லை முறுவல் முகிழ்முலையார் மாட்டினும் இல்லை எமக்கென்று இசைத்துத்தம் - பல்லை இளித்துப் பலரிடத்தும் ஈண்டித் திருநீறு அளித்துச் சிலசொல் அறைந்து - குளித்து விழிமூடி வந்தான் விமலன் எனக்கூறி அழிவேதும் இல்லேம் அறிதி - பழிபோட வந்த புலியை வகிர்ந்தாம் எனக்கூறிச் சந்தையில் நாய்க்குத் தவிக்கின்ற - மந்திகளைக் கிட்டினவர் எல்லாரும் கெட்டார் அவர்களும்பின் மட்டிஉடல் நோயதனால் மாள்கின்றார் - கிட்டி அவரை அடைந்தால் அறிவகலும் கண்டாய் இவரை அகல்தி இனிநீ - பவரை வணங்குவதும் தீதென்று வாய்ஞானம் பேசும் துணங்கை அநேகம் சுலவும் - இணங்கி	80
அவரோடு சேர்ந்தால் அருஞானம் போகும் பவரோகம் சாரும் பதையேல் - தவிராது உனக்கேன் இதுவெல்லாம் ஓதுவதென் றாலோ தனைக்காட்டி நின்றானைச் சார்ந்தே - எனக்காண எல்லாமுஞ் சொல்லி இறைஞ்சி வரமாட்டாய் நல்லாய்நீ வெண்பளிங்கின் ஆர்நிறம்போல் - எல்லாமும் பற்றுவையே பற்றில் பதங்கெடுமே ஆதலினால் உற்றுரைத்தேன் உன்றனக்கிவ் வுண்மையினை - மற்றினிநீ ஆர்மதத்தும் சாராமல் அண்ணா மலைஅடைதி ஏர்மிகுத்த கோவிலுக்குள் ஏகுதிமுன் - கார்மிகுத்த தாரையென ஊற்றுமத தந்தியடி வந்தனைசெய்து ஆரையணி செஞ்சடையா னாரிடத்தே - சீரையெலாம் கொண்டமர்ந்த சுந்தரியாம் கொற்றொடியைக் கும்பிடுதி இண்டைமுகீ என்னையாள் என்றுசொலி - மண்டை கரங்கொண்ட கங்காளன் காமர் அடியைச் சிரங்கொண்டு தாழ்தி திரும்பி - வரங்கொண்ட அண்ணல் சினகரம்விட்டு அன்பின் வௌியாகி வண்ணமணி வீதி வலமாக - நண்ணி அமரர் பணியும் அபிராமன் ஆன குமரன் அடியைக் குறித்துத் - திமிரம்	90
அகல ஒளிரும் அருணா சலத்தை இகலது அறவே இறைஞ்சிப் - புகல வினைகள் அறுமவ் வியன்சிலம்பைச் சுற்றி எனையுடையான் ஈசானம் எய்தி - வினையே அகல்தி எனநீ அகத்தெய்தி அண்ணல் தகவில் வடிவைத் தலையால் - மிகவும் பணிவாய்ப் பணிந்து பணிந்து சுழன்றே அணைவாய் குருநாதன் ஆர்ந்த - துணிவாய் அணையருகில் ஆகி அடிமலரில் வீழ்ந்து பணிதி சிறுநாயேன் பாவம் - தணிய எழுதி கரங்கள் இரண்டும் சிரமேல் தொழுதி உறஅமைத்துச் சூழ்தி - அழுதி கருணா கரனே கமலா லயனே அருணா சலனே அரனே - பொருள்நீ அறிவித்தால் அல்லாமல் ஆர அறியேன் செறிவித்தி என்று சிலம்பி - முறையே விமல அமல கமல நயன சமல ரகித சதுர - கமலம் அதனில் உறையும் அழக குழக	100
மதனம் விதனம் அகலும் - மதன சகல புவன உயிரும் உனது தகமை உறுவ தலது - தகவாய் அறிய எவரும் அருகர் அலர்கள் குறிய சிறிய வடிவ - பிறிவில் சகுண நிகுண அசல சகல தகுதி உடைய உறுவ - பகுதி தனையின்றி நின்ற தலைவ நினையே அனையின்றி உண்டானாய் ஆக - நினைவொன்றிக் காண எனைவிடுத்தான் கண்டேன் அருள்புரிக தாணுவே என்றுநீ சாற்றிநல் - பாணி நிலைமை உறும்வண்ணம் நீகரைந்து போற்றி தலைமை தனையுடையான் தாளைத் - தலைமேலாக் கொண்டு வாய்மொழியைக் கூறிப் பதிலறிந்து மண்டி எனதிடத்தில் மன்னிநீ - அண்டியே கண்ட பொருளதனைக் காமர் இடத்தெய்தி உண்டருளில் நெஞ்சேநீ ஓங்கு.	108